ΕΧΕΙ Η ΕΛΕΥΣΙΝΑ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΑΡΑΛΙΑ;

Το ερώτημα είναι περιπαικτικό. Αυτοειρωνευόμαστε σαν κάτοικοι αυτής της πόλης.  Είναι σαρκαστικό προς αυτούς τους τοπικούς άρχοντες που διακηρύσσουν ότι «επί τέλους», με δικές τους πάντα σκληρές και έξυπνες διαπραγματεύσεις, η Ελευσίνα  απέκτησε διέξοδο στη θάλασσα, και να, όπου να’ ναι, το ελεύθερο μέτωπο θα διευρυνθεί και θα πηγαίνουμε με τα ποδήλατα, όπως παλιά, στην παραλία για βόλτα και , γιατί όχι, για κολύμπι.

Απαντάω: η Ελευσίνα δεν έχει ελεύθερη παραλία.

Η Ελευσίνα ακόμα περιμένει να γίνει παραλιακή πόλη.

Και -προσοχή εδώ! - τώρα μπαίνουν δύο σημαντικά ζητήματα.

Πρώτον: η ζωή της Ελευσίνας, το μέλλον της, η προοπτική ανάπτυξης και δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας είναι η παραλία και το παραλιακό μέτωπο.          Ο ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ ΕΊΝΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΕΛΕΥΣΙΝΑΣ.

Δεύτερον: προγραμματίζουν να ξεπουλήσουν  το λιμάνι και όλο το παραλιακό μέτωπο. Ο κίνδυνος να χάσουμε για πολλές γενιές ακόμα την παραλία μας είναι υπαρκτός και μεγάλος. Ταυτόχρονα και η ευκαιρία να βγει η Ελευσίνα δυναμικά στη θάλασσα είναι μεγάλη. Μάχες σκληρές θα δοθούν στο άμεσο μέλλον. Πρέπει να ετοιμαζόμαστε.

Χθες έκανα μια μεγάλη βόλτα στην παραλία, απ’ τις εκβολές του Σαρανταπόταμου μέχρι την Βλύχα. Πέρασα απ’ το Καλυμπάκι, τα διαλυτήρια, την επισκευαστική βάση των σκαφών του Λιμενικού, την καμένη καφετέρια ΙΡΙΣ, τον μοναδικό και ανεπανάληπτο ΚΡΟΝΟ, τις ακατοίκητες Εργατικές κατοικίες, το αυθαίρετο JUMBO, το λιμανάκι των ψαράδων, το εμπορικό λιμάνι, το Φωνιά, τη Κινηματογραφική Λέσχη, το παλιό Ελαιουργείο, τη ΣΙΝΤΡΑ, το ΤΙΤΑΝ, τα Βραχάκια και το σκουπιδαριό του ΚΔΑΥ, τα διαλυτήρια του Σάββα, τις επιχωματώσεις στη Βλύχα. Θαύμασα τις εγκαταστάσεις των ΕΛΠΕ (ΠΕΤΡΟΛΑ) που χθες μάλλον λειτουργούσαν κανονικά. Η γενική εικόνα θα μπορούσε να συμπυκνωθεί σε μια φράση που είχα ακούσει από ένα φίλο μου σε αντίστοιχη βόλτα «τριτοκοσμικά τοπία και καταστάσεις».

Αυτά λίγο-πολύ είναι γνωστά και υπολόγιζα τι θα συναντήσω. Δεν υπολόγιζα την απαίσια κατάσταση που αντιμετωπίζει κανείς στο ΚΔΑΥ του Δήμου. Εγκατάλειψη και σκουπιδαριό. Μια κατάσταση επικίνδυνη. Θα γράψω ένα ξεχωριστό σημείωμα για την κατάσταση στο ΚΔΑΥ. Ίσως προκαλέσω και μια ομαδική επίσκεψη με όσους ενδιαφέρονται για τα πράγματα στην πόλη μας και ειδικά στην παραλία.

Το σημερινό σημείωμά μου όμως έχει σχέση με το «απελευθερωμένο» τμήμα της παραλίας, τον χώρο στον παλιό Φωνιά. Απελευθερώθηκε απ’ ορισμένα κτίσματα για να καταληφθεί αμέσως από άλλες πιο προσοδοφόρες κερδοσκοπικές δραστηριότητες. Γέμισε ο «ελεύθερος» χώρος από εγκαταστάσεις λούνα πάρκ και πλαστικές διαφημιστικές φιγούρες. Δεν έμεινε τίποτα ελεύθερο. Ακόμα και κάτι μικροί φοίνικες που υπήρχαν ξεριζώθηκαν και χρησιμοποιούνται σαν φράκτης στις εγκαταστάσεις. Θα μας πούνε ότι, όταν απομακρυνθούν αυτές, θα ξαναφυτευτούν. Κάποιοι ξεράθηκαν. Το ζήτημα είναι να έχουν κέρδη οι επιχειρηματίες. Γιατί εάν δεν έχουν κέρδη, δεν θα μπορούν να δίνουν χορηγίες και να δημιουργούν πελατειακές και ψηφοθηρικές σχέσεις. Με τη λογική τους, αυτό είναι σωστό. Το εγκρίνει και η τρόικα.

Δεν ξέρω αν η σημερινή διοίκηση του Δήμου Ελευσίνας ενθουσιάζεται με αυτές τις δραστηριότητες στην παραλία και αν θεωρεί ότι τέτοιου είδους δραστηριότητες αναβαθμίζουν το παραλιακό μέτωπο. Πάντως πέρσι τον Δεκέμβρη δεν ήθελε, έτσι έλεγε, το Παγοδρόμιο σ’ αυτό το μέρος. Μάλιστα είχε κάνει και μια συγκέντρωση διαμαρτυρίας εκεί κάτω στην παραλία, μπροστά στο Φωνιά, με δεκαεπτά άτομα, αν συγκρατώ τον αριθμό ή περίπου τόσους. Θυμάμαι τους είχε μιλήσει και ο Δήμαρχος. Δεν θυμάμαι αν είχε δημοσιευτεί στις εφημερίδες αντίστοιχη φωτογραφία του. Μάλλον δεν είχε ξεκινήσει ακόμη η περίοδος των καθημερινών φωτογραφήσεων.

Ας είναι όμως. Οι κάτοικοι της Ελευσίνας δεν είναι καθόλου ενθουσιασμένοι με όλη αυτή την κατάσταση. Τους έχει αφαιρεθεί ζωτικός ελεύθερος χώρος απ’  την παραλιακή βόλτα, τους έχει κλείσει σημαντικό κομμάτι ενατένισης της θάλασσας, τους έχει χαλάσει την αισθητική της παραλίας που πας για να ηρεμήσεις και να αναπολήσεις και σου την σπάνε οι πλαστικές κατασκευές και το κλίμα εμποροπανήγυρης.

Πιο πολύ προβληματίζονται όμως οι γονείς μικρών παιδιών. Κυριολεκτικά οι περισσότεροι γονείς δεν τολμούν να πάνε με τα παιδιά τους στην παραλία. Τα παιδιά ζητάνε επίμονα να πάνε στο λούνα παρκ και ο γονιός δεν έχει το δεκάρικο. Έχει καταντήσει εφιαλτική αυτή η κατάσταση. Να στερείς τα παιδιά σου, και στον εαυτό σου τις περισσότερες φορές, τη βόλτα στην παραλία, γιατί δεν έχεις το δεκάρικο. Δίπλα η «παιδική χαρά» μπροστά απ’τον κινηματογράφο, που άλλοτε ήταν γεμάτη παιδιά και παππούδες, είναι άδεια και εγκαταλελειμμένη και βρώμικη. Το λούνα παρκ αχρήστεψε και αυτή την υποτυπώδη διασκέδαση των μικρών παιδιών. Ούτε η πρωτόγονη παιδική χαρά δεν επιζεί στον χώρο της κερδοσκοπίας.

Εκεί στην παραλία έχουμε επισκέπτες απ’ τις γύρω περιοχής, και απ’ τις δυτικές συνοικίες της Αθήνας. Η θάλασσα είναι μαγνήτης και ανάγκη στην κουραστική και καταθλιπτική πλέον ζωή του εργαζόμενου. Εκεί βρίσκει ο έμπορας να πουλήσει την πραμάτειά του. Και κερδοσκοπεί στην ανάγκη για παιχνίδι του μικρού παιδιού.

Είναι επιτακτική ανάγκη να ελευθερωθεί η παραλία απ’ όλες τις ρυπογόνες και κερδοσκοπικές χρήσεις. Να αναπνεύσει θάλασσα η Ελευσίνα και οι κάτοικοι των γύρω περιοχών. Στους ελεύθερους χώρους που θα δημιουργηθούν θα επιτρέπονται ΜΟΝΟ κοινόχρηστες και κοινωφελείς δραστηριότητες. Στο χώρο μπροστά στον Φωνιά  να ξαναφυτευτούν οι φοίνικες, να φύγει το λούνα παρκ, να ξαναγίνει η «παιδική χαρά» χαρά των παιδιών, των γονιών και των παππούδων, σημείο έλξης και όχι απώθησης των κατοίκων. Σε περιόδους οικονομικής κρίσης βοηθάμε τους πολίτες με τέτοιου είδους κοινωνικές παροχές και όχι με ελεημοσύνες και επιδείξεις φιλανθρωπίας. Ο κάτοικος της Ελευσίνας έχει ανάγκη την βόλτα του στην παραλία, την λίγη ξενοιασιά που του δίνει το παιχνίδι και το γέλιο του παιδιού του χωρίς όμως να πληρώνει (ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΕΙ!). Μη τον πνίγεται από παντού δημιουργώντας του αχρείαστες ανάγκες. Αφήστε του λίγο χώρο, λίγη παραλία, λίγη θάλασσα να αναπνεύσει, να ξεκουραστεί.

Αφήστε του δυό ευρώ να πιει ένα καφεδάκι στα παραλιακά μαγαζιά της πόλης μας.

Επιτέλους, ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΑΡΑΛΙΑ, είναι δικαίωμά μας και θα την διεκδικήσουμε.

  Ντίνος Ρούσσης

  ntinosr@otenet.gr